ทัพพีหาย

เมื่อวินัยเชิญแม่ของเขามากินมื้อค่ำที่อพาร์ทเมนท์

ซึ่งเขาอยู่กับสาวสวยชื่อนิสา

คุณแม่จึงอดเคลือบแคลงในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้

ระหว่างร่วมโต๊ะมื้อเย็นนั้นเอง

คุณแม่ของวินัยเฝ้าสังเกตสายตาที่ทั้งคู่มองสบกัน

จนลูกชายชักเดาใจออก จึงรีบพูดขึ้นว่า

“ผมรู้นะว่าแม่กำลังคิดอะไร .. แต่ผมยืนยันได้แน่ว่า

ผมกับนิสาเป็นแค่รูมเมทเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ”

หลังจากแม่ของวินัยกลับไปได้ 1 อาทิตย์ นิสาจึงบอกวินัยว่า

“ตั้งแต่แม่ของคุณมาเยี่ยมเราคราวนั้น ฉันก็หาทัพพีอีกอันไม่เจอเลย

ที่จริง..ฉันก็ไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเอาไปหรอกนะคะ หรือคุณว่ายังไง”

วินัยจึงตอบว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะลองเขียนจดหมายไปถามคุณแม่ดู”

วินัยจึงนั่งลงเขียนจดหมาย เนื้อความว่า..

“เรียน คุณแม่สุดที่รัก..

ผมไม่ได้คิดว่าคุณแม่จะเผลอเอาทัพพีที่บ้านผมไปหรอกนะครับ

แต่จะว่าแม่ไม่ได้เอาไป..... ก็ยังไงอยู่ เพราะทัพพีสวย ๆ

คันหนึ่งหายไปตั้งแต่วันที่คุณแม่มาทานข้าวเย็นที่บ้าน

ขอแสดงความนับถือ

วินัย”

หลายวันต่อมา วินัยได้รับจดหมายตอบจากแม่ของเขา เนื้อความว่า..

“ถึง ลูกชายสุดที่รักของแม่

แม่ไม่เคยพูดว่าลูกมีอะไรกับนิสา

แต่แม่ก็ไม่ได้คิดว่าลูกจะไม่มีอะไรกับเธอ

เพราะความจริงมีอยู่ว่า ถ้านิสานอนที่ห้องตัวเอง ก็คงเจอทัพพีนั่นไปตั้งนานแล้ว

รักมาก

แม่”