คนฉลาด
ขุนนางคนหนึ่ง แข่งขันความฉลาดกับชายยากจน ชื่อ ปาลาเกินชาง
ผู้มีชื่อเสียงด้านความฉลาดเป็นหนึ่งในเวลานั้น เขาเที่ยวตามหาไปทุกทิศทาง
ในที่สุดได้พบ ปาลาเกินชางนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ และกำลังสูบบุหรี่อย่างสบายใจ
ขุนนางตะโกนลงมาจากหลังม้าที่ขับขี่อยู่ว่า
"ปาลาเกินชาง ! ได้ยินว่าแกเป็นคนฉลาดที่สุด ใช่ไหม !"
ปาลาเกินชางตอบว่า "ท่านไม่ควรพูดอย่างนี้ แต่ว่าผู้คนต่างพูดกันว่า ผมค่อนข้างฉลาดครับ"
ขุนนางพูดว่า "ดีแล้ว ! วันนี้แกกับฉันมาแข่งขันความฉลาดกันดีกว่า
หากแกหลอกฉันได้ ฉันจะยกม้าตัวนี้ให้แก แต่หากหลอกฉันไม่ได้ ฉันจะใช้ดาบเล่มนี้ตัดคอแก"
พูดพร้อมกับดึงดาบออกมาจากข้างกาย "ปาลาเกินชาง ! เห็นดาบของฉันไหม ?"
"เห็นแล้วครับ แต่ว่าวันนี้ผมไม่อาจแข่งความฉลาดกับท่านได้ครับ" ปาลาเกินชางพูดอย่างร้อนใจ
"ความฉลาดของผมตอนนี้เก็บอยู่ในถุงใบหนึ่ง วันนี้ผมไม่ได้นำถุงนั้นมาด้วยครับ
หากว่าถุงนั้นอยู่กับผม ผมจะไม่กลัวท่านเลยครับ"
ขุนนางโกรธ พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นแกรีบไปนำถุงใบนั้นมาซิ ฉันจะคอยแกอยู่ตรงนี้"
"ที่นี่ไกลจากบ้านของผมเหลือเกิน ไปแล้วไม่รู้จะกลับมาได้ตอนไหน อย่างนี้ดีกว่าครับ
หาวันอื่นแข่งกันดีกว่าครับ วันนี้ผมไม่มีเวลาจริง ๆ ครับ"
"ไม่ได้ ! วันนี้เราจะต้องแข่งขันกันให้ได้ หากว่าเดินไปช้ามาก แกก็ควบม้าของฉันไปซิ"
"ไม่ได้ครับ ไม่ได้ครับ วันนี้ผมไม่มีเวลาจริง ๆ ครับ"
"ทำไมไม่มีเวลา?"
"ท่านไม่เห็นหรือครับว่า ผมกำลังนั่งยันต้นไม้นี้อยู่ ต้นไม้จะล้มอยู่แล้ว ผมไม่ยันไว้ไม่ได้ครับ !"
"มา ! ฉันยันแทนแกก่อน แกรีบไป รีบมา นะ" พูดจบก็ส่งม้าให้ปาลาเกินชาง แล้วเข้าไปนั่งยันต้นไม้แทน
"ฮ่า ! ฮ่า !" ปาลาเกินชางขึ้นขี่ม้าแล้วหัวเราะ "นี่ไง ! สิ่งที่ท่านอยากให้ผมหลอกท่าน !"
.
